Hangpot

De rode cijfers van de wekker zijn langer onderweg naar 'zes' dan anders. Vroeger 'op' mag niet van mezelf, ook al duurt het verdwijnen van de nacht langer dan gewoonlijk. Na al die jaren is er regelmaat ontstaan. In de week gunt mijn hoofd mijn lijf een uur of vijf. Daarna schakelt het terug aan. Eerst nog twijfelend. Zoals de eerste vogel die de dageraad aftast. Een enkele gedachte die ergens uit een droom naar boven stapt en twijfelt of ze wel bewust wil worden. Maar eens die grens doorbroken zwelt het gekwetter in geen tijd aan, tot een niet te harden kabaal. Slapen is dan wel voorbij. Het is vermoeiend, wakker liggen met een hoofd vol troep die overal naartoe wil maar nergens heen leidt. Als uiteindelijk de cijfers naar "06:00" verspringen, is dat altijd weer een opluchting. Eens rechtop kalmeert de draaikolk tot rechtlijnigheid. Nog steeds geen stilte, maar het scheelt toch wat in herrie. Dan kan ik, net zoals de volgeltjes, wat rond gaan fladderen en hoef ik niet meer met mezelf te liggen tateren.

Minuten later, de eerste caffeïne. Beter spul om de laatste sluimerende spoken te verjagen is ondenkbaar. Nog een uurtje en er verschijnt ander leven in het minihuisje. De dag vertrekt dan echt. Dan moet er melk op tafel, tot tanden poetsen worden aangezet, en de nintendo moet opzij want de schoolpoort opent zodadelijk haar kindverslindende muil. Als dat allemaal zonder al te grote drama's lukt, dan weet ik dat de dag ok zal zijn.

Vandaag is zo een dag. Zo'n dag die alles heeft om helemaal ok te worden. Buiten hangt de ochtendkoelte en de late lente zon. Veel meer dan de zomer is dat 'mijn' periode van het jaar. Met een fiets en een step en de kinderen naar school. De innigheid van het afscheid mindert maand per maand. Ze schamen zich nog net niet voor hun grijze vergezeller. Zo hoort dat ook vermoed ik.

Zodra de schoolpoort ze heeft ingeslikt, de fiets terug op en naar het werk. Een hand in mijn, zak, een hand aan het stuur, mijn hoofd in de wolken, mijn gedachten bij verbouwen en toiletten. Niet ongevaarlijk in de immer fietsonvriendelijke ochtendspits. De oorzaak van die misplaatste bezigheid is een vrachtwagen vol mobiele toiletten die passeert. Hoe kom je ertoe vraag ik me af. Sta je op een blauwe maandag op en stel je vast: "mijn toekomst is toiletten gaan verhuren" ? Stap je naar een bank en leen je een hoop centen om een voorraad aan te leggen? Hoe maak je dan je "business plan"? Ondernemers zijn zowieze al vreemde wezens, maar om dan ook nog met mobiele toiletten te gaan leuren. Maar nuttig is het wel. Ook voor onze kakelverse deur staat een groene doos. Die van ons heet "ecotoilet". Zelfs de naam van de werftoilet moet klinken in de markt. Vreemd dat ze die niet afsluiten dacht ik onlangs. Nu en dan passeert er volk op straat wat zich verveelt, of omdat ze kansarm zijn, vinden dat ze spiegels van auto's mogen trappen of in brievenbussen kunnen plassen. Dat zo'n ongesloten toiletbox er zo netjes bij blijft staan. Achteraf vertelt de aannemer dat je die spullen met wekelijkse poetsbeurt huurt, en dat gedoe met sloten het maar moeilijk maakt voor zij die moeten. Verder functioneert de ecobox als doorgeefluik van onze voordeursleutel. Een deurmat in vermomming. Het voelt wat onwennig aan te weten dat de sleutel daar te grabbel ligt, maar met een slot dat aan het einde van de maand wordt vervangen, zal het wel ok zijn.

Als er al een twistpunt is ontstaan in al die maanden vol van keuzes, dan is dat het toilet. Niet die ecobox, maar het echte spul wat hopelijk ooit binnen komt te staan voor ons en onze gasten. Staan? Nu ja, het moest hangen, want dat is makkelijk in onderhoud. En verder komt zo'n ding in duizend vormen. Ik wou een duur model zonder gaten voor de ophanging, mijn vrouw een goedkoper maar met gaten. "Maar dat verzamelt zoveel stof", zei ik. "Alsof jij daar last van hebt", zei zij. Zij had gelijk, ik kreeg mijn zin. Gelukkig denk ik nu. Anders zou de ophanging duurder komen dan de pot. Die ophanging, of vooral de prijs ervan, verscheen onaangekondigd op de offerte. De sanitaire kleine lettertjes. Iedere verkoper zijn trukendoos om kopers te misleiden. Ik vroeg het me nog af. Zijn er dan die zichzelf een hangtoilet zonder ophanging aanschaffen?

Nog even en ze zijn er, het koppel op te hangen potten. Week 23 komt de loodgieter de sanitaire toestellen installeren. Ik reserveer mezelf het recht er als eerste op te gaan zitten. Zou het, zoals mijn bureaustoel, zachtjes veren en ook in de hoogte verstelbaar zijn? Voor een ophanging van die prijs zou dat toch moeten kunnen?